Beiroet
Dinsdag 18 Juli 2006 om 16:33
Toen wij (ik en wereldomroep collega Hans Jaap Melisse) arriveerden op een heuveltje met uitzicht op haret Hreik, ontploften binnen vijf minuten de eerste raketten. Daarna tien minuten pauze en opnieuw raketten. Enorme klappen, grote rookwolken. De derde reeks raketten die ontploften waren dermate luid dat m'n oren er nog een klein beetje van toeteren. Als het, staand op anderhalve kilometer al pijn doet, kun je je voorstellen wanneer je daar nog altijd woont.
Situatie hier vrij normaal. Af en toe een raketinslag, maar ik moet zeggen dat het allemaal al een beetje begint te wennen.
Sommige mensen beschikken over een groot aanpassingsvermogen, gezien de paar dagen die tussen bovenstaande quotes zitten. GPD-journalist Harald Doornbos woont in het kruitvat Beiroet en doet doorlopend verslag via zijn weblog. Korte, fragmentarische stukjes, merkbaar in haast geschreven, vergezeld van indringende foto's.
Naar de voorpagina | E-mail
GJ
| Eén reactie
Klik op een van onderstaande 'tags' (indien aanwezig) om snel andere artikelen over dat onderwerp op KolesQueeste te vinden.
Gebruik de interne zoekmachine om KolesQueeste te doorzoeken:
Gebruik Google om KolesQueeste of de rest van het Internet te doorzoeken:
Word even een reisgenoot en geef uw reactie:
P.S. Wil je een eigen plaatje naast je reactie? Registreer je emailadres dan op Gravatar.com!
KolesQueeste is de online speeltuin van Gert Jan Kole. C'est moi: kind van de sixties, mensenmens - maar dan een ouderwetse, nog uit de tijd vóór de taalinflatie toesloeg en die kwalificatie devalueerde tot softe allemansvriend. Echtgenoot, papa, vriend, coach, manager. Werkzaam op het snijvlak van oude (radio) en nieuwe (interactive ~, social ~) media, met passie voor 
Dit zijn de momenten dat ik altijd de grootste moeite heb met de benaming: Gods Verbondsvolk de Joden…. Ik weet het, de tegenpartijen zijn ook geen lieverdjes… Maar toch!
Mutti ( E-mail ) (URL) · 18-07-’06 18:07 · Reageer op MuttiKrijg dan altijd de neiging om daar, temidden van het oorlogsgeweld, op een keukenstoel te gaan staan en ze een halt toe te roepen. ‘t Is wel weer genoeg geweest! Nu stoppen, van beide kanten!