Twee werelden

Maandag 03 Mei 2004 om 15:10

Cirkel (eenheid, God), kruis (Christus) en duif (Vrede, heilige Geest)

"Deze mijlpaal markeert een beslissend moment in de geschiedenis van onze drie kerken. (...) Met dankbaarheid zijn we er getuige van dat de Calvinistische en Lutherse tradities die in de tijd van de reformatie niet tot kerkelijke eenheid konden komen, nu samenvloeien tot een Protestante Kerk." Alle bombastische woorden bij de ceremonie ten spijt is de eindstand: 70.000 'bezwaarden', scheuringen die gemeenten in tweeën splijten, veel leed, veel rechtzaken in het verschiet over hout en steen en een nieuwe PKN die zonder blikken of blozen God dankt voor het 'welslagen van de kerkfusie'. Beluister interviews met Arie van der Plas (voorzitter van de Generale Synode van de Nederlandse Hervormde Kerk) en Reinier van Kooten (Comite tot behoud van de Nederlandse Hervormde Kerk). Van der Plas drukt de bezwaarden op het hart zich toch vooral niet teveel te laten leiden door 'emoties en wat u ten diepste beweegt' maar ook rekening te houden met praktische zaken: niet meegaan met de PKN betekent geen kerkgebouw, geen pastorie, geen salaris voor de predikant. Van Kooten spreekt over principes, waarbij geld en goed geen rol spelen. Het zijn twee domeinen, die elkaar niet verstaan.

Naar de voorpagina | E-mail GJ | twee reacties
Gebruikte Tags: geloof

Reisgenoten

Ondanks het feit dat ik er niks mee te maken heb, heb ik gisteren regelmatig aan hen gedacht die niet mee konden gaan in de kerkfusie. Als je eenmaal aan den lijve hebt ondervonden wat een kerkscheuring betekent, dan kost het niet veel moeite om je voor te stellen wat er gisteren in heel veel gezinnen speelde, aan pijn en verdriet.

Ik weet niet of het wel of niet goed is, deze kerkfusie.

Maar ik weet wel van de pijn die het teweeg brengt.

Er is veel geleden gisteren, en dat is ook niet zomaar over.

Zeker niet als de scheur dwars door gezinnen en families loopt.

Naar hen gaan m’n gedachten het meest uit.

Mutti · 03-05-’04 17:25 · Reageer op Mutti

Hoe protestanten zich na het voorbeeld van de reformatoren nog druk kunnen maken om instituties is mij telkens weer een wonder; of het nu om de stenen gaat, of om principes en gedachtengoed. Het instituut is immers niets meer dan een instrument voor de gemeenschap.

Als mijn gereedschap kapot is vervang ik het en ga ik door met het werk waar ik mee bezig was.

Vryage (URL) · 04-05-’04 01:45 · Reageer op Vryage

Verder lezen?